Cztery aktualne postulaty:
I) nowelizacja art. 104 ustawy o PAN (+ załączniki)
II) skokowy wzrost nakładów na naukę z budżetu Państwa - plan minimum: roczny przyrost o 0.15% PKB od aktualnego poziomu ponizej 0.3% PKB aż do osiągnięcia 0.8% PKB z budżetu w 2020 roku (+ 4 załączniki: Skokowy wzrost nakładów na naukę, Uczeni w imie postepu, Niskie nakłady na badania decydują, Solidarność UW do Premiera Morawieckiego).
III) stabilny wzrost poziomu finansowania badań w ramach działalności statutowej, gdyż przyjęty w Polsce model grantowy nie zdał egzaminu (w NCN maleje wskaźnik sukcesu składanych wniosków grantowych, maleją wynagrodzenia za prace nad grantem - limit 1000 zł/mies dla zatrudnionego na etacie) (+ załączniki)
IV) modyfikacja modelu oceny parametrycznej:
Proponowany przez MNiSW model oceny parametrycznej dorobku naukowego jest tylko drobnym retuszem poprzedniego modelu wprowadzonego i promowanego przez min. Barbarę Kudrycką i min. Lenę Kolarską-Bobińską. Ma on liczne wady.
By im przeciwdziałać należy:
a) przywrócić grupy jednorodne tematycznie w miejsce grup wspólnej oceny (aktualny model prowadzi do oslabienia instytutow PAN, które choć obiektywnie należą do najlepszych w Polsce pod względem naukowym (co jednoznacznie potwierdza Ranking Instytucji Naukowych SciMago oparty na SCOPUS), muszą od 4 lat rywalizować o przyznanie kategorii tylko z innymi instytutami PAN, a nie z reguły od nich słabszymi jednostkami uniwersyteckimi);
b) wprowadzić wymóg, by wszystkie kryteria modelu były kryteriami normowanymi względem liczby zatrudnionych pracowników jednostki zatrudnionych przy realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych i liczby miesięcy okresu objętego ankietą ocenianej jednostki; w aktualnym modelu i projekcie rozporządzenia na temat tego modelu mamy cztery kryteria:
1) osiągnięcia naukowe i twórcze;
2) potencjał naukowy;
3) praktyczne efekty działalności naukowej i artystycznej;
4) pozostałe efekty działalności naukowej i artystycznej.
Kryterium 2 i 4 nie są tak normowane - co sprawia, ze model promuje duże jednostki grup wspólnej oceny [im większa jest jednostka tym większy ma potencjał i większe pozostałe efekty działalności naukowej i artystycznej] - jednak największe jednostki nie muszą być wcale najbardziej efektywnymi jednostkami pod względem wydajności naukowej.
Brak tego unormowania i dodatkowo wprowadzenie warunku 2N-N0 ocenianych publikacji doprowadzi efektywnie do wzrostu znaczenia kryteriów ekstensywnych (drugiego i czwartego), co jeszcze bardziej faworyzuje duże jednostki w grupach wspólnej oceny.
W przypadku oceny czasopism należy wprowadzić różne wagi umiędzynarodowienia dla czasopism z różnych dziedzin, gdyż postulowanie przez MNiSW jednakowych wag (30%) dla wszystkich dziedzin naukowych jest niezgodne ze stanem wiedzy bibliometrycznej; najmniejsza waga powinna być w przypadku nauk humanistyczo-społecznych, w szczególności związanych z polską kulturą - 10%.